در طی بیش از دو سال گذشته در روزهای دوشنبه، با شهدای مجموعه
سلامت فارس در طول سال های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه های حق
علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری ها و بیمارستان های صحرایی، شهدای
گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده اند، آشنا شدیم و این بخش با معرفی شهدای
استان فارس ادامه یافت. همچنین در ادامه با شهدای مدافع سلامت دانشگاه علوم پزشکی
شیراز که در روزهای بحران کرونا، با از جان گذشتگی در سنگر سلامت، برای حیات
بیماران جنگیدند آشنا شدیم و 9 شهید مدافع سلامت دانشگاه را در این بخش معرفی
کردیم. در ادامه با شهدای مدافع حرم آشنا می شویم که مطلب امروز بخش همراه با شهدا
به شهید «صفدر حیدری»، از شهدای مدافع
حرم استان فارس اختصاص دارد.

 

شهید
صفدر حیدری

تاریخ و محل تولد: 16/4/1348
روستای جویجان ممسنی

تاریخ و محل شهادت: 14/11/1394
شهر حلب در سوریه

شهید صفدر حیدری در تاریخ 16 تیرماه سال 1348 در روستای
جویجان از توابع شهرستان ممسنی چشم به
جهان گشود. دوران ابتدایی را در روستای زادگاهش گذراند و دوران راهنمایی را در
روستای مهرنجان سپری کرد، سپس به هنرستان کشاورزی نورآباد رهسپار شد. سال 1365 در
حالی که در مقطع دوم دبیرستان تحصیل می کرد، همراه با برادرش راهی جبهه های نبرد
در جزیره مجنون شد و ماه ها در جزیره مجنون و مناطق عملیاتی مهاباد و کردستان
دلاورانه خدمت کرد.

بعد از اتمام تحصیلات در سال 1367 وارد سپاه شد و برای خدمت
عازم مناطق کردستان و مهاباد شد. پس از آن با حضور در مرزهای جنوب شرق و غرب کشور
در سال های 1381 و 1382 و نیز ماموریت های تنب بزرگ و کوچک در سال های 1391 و 1392
و نیز مقابله با گروهک های ضدانقلابی چون پژاک در جبهه های شمال غرب، مجاهدت های
فراوانی به تصویر کشید.

شهید حیدری در سال 1371 ازدواج کرد و دو فرزند از او به
یادگار مانده است.

در سال 1394 حملات گروه های تکفیری در سوریه شدت گرفت. شهید
حیدری با اینکه تنها 48 ساعت از ماموریت شمال غرب کشور به خانه بازگشته بود، برای
دفاع از حرم حضرت زینب (س) از طریق تیپ تکاور حضرت امام سجاد (ع) شهرستان کازرون
به منطقه عملیاتی جبهه مقاومت سوریه اعزام شد.

سرانجام در روز 14 بهمن 1394 در عملیات آزادسازی شهرک های
شیعه نشین نَبَل و الزهرا (س) در شمال حلب سوریه به آرزوی دیرینه اش رسید و به
مقام والای شهادت دست یافت.

خاطرات
شهید از زبان فرزندش:

-
در روزهای پر از التهاب جنگ در سوریه، پدرم وقتی می دید
گروهی به نام اسلام، به مردم بی دفاع و مظلوم حمله می کنند و به زنان و کودکان و
حتی پیرزنان و پیرمردان هم رحم نمی کنند می گفت: اینها برادران و خواهران دینی ما
هستند، نباید کاهلی کنیم، نباید اجازه دهیم که اینگونه مسلمانان و هم کیشان ما را
با ذلت و خواری بکشند. باید تا توان داریم با این کافران تکفیری بجنگیم. هر وقت هم
اخبار تلویزیون را گوش می داد و آن صحنه های هولناک و تاسف بار را در سوریه در
کنار حرم حضرت زینب (س) مشاهده می کرد، بسیار افسرده و ناراحت می شد.

خاطرات
شهید از زبان همرزمش:

- چهار روز قبل از شهادت صفدر، هنگام بازدید فرمانده یگان
از دیدگاه و به حسب اتفاق و رویت تجمع دشمن و متعاقباً درخواست شهید حیدری از آتش
بار، دقت آتش به گونه ای بود که مورد تشویق فرمانده قرار گرفت. کم کم زمزمه های
آفند یگان و شرکت در عملیات به گوش می رسید. شهید حیدری با آنکه می توانست به
ایران بازگردد، گفت: حیف است در عملیات شرکت نکنم. در شب عملیات، گردان ادوات به
فاصله یک کیلومتری در تل جَبین و حَرَدتین مستقر شد و با توجه به اینکه معرسه
الخان در دست مسلحین داعش بود و مقاومت شدیدی هم داشتند، شهید حیدری بارها خود آتش
دیده بانی ادوات را قبول می کرد؛ تا اینکه در 14 بهمن نوبت تعویض شیفت دیده بان
فرا رسید. صدای دلنشین شهید به درخواست آتش ها شروع و هر بار گلوله ای با ذکر «یا
زینب (س)» به هدف اصابت می کرد. شهید عزیز پشت بی سیم بچه ها را تشویق می کرد تا
اینکه حدود ساعت 11:30 دقیقه در حالی که با بی سیم درخواست شهید را می گرفتند و به
مرکز هدایت آتش اعلام می کردند، ناگهان صدای دلنشین این رزمنده شجاع قطع شد و
بلافاصله بچه ها خود را به دیدگاه رساندند و متوجه شدند در حالی که هنوز صبحانه
نخورده و تشنه لب بود، به شهادت رسید.

فرازهایی
از وصیت نامه شهید:

خداحافظی از پدر و مادر، خواهران و برادران سخت است؛ ولی باید رفت.
آنگونه که امام حسین (ع) برای احیای دین
جدش دل از همه چیز کند و باران تیرها را خرید، پس تو هم باید بروی قبل از اینکه دل
به مال دنیا بدهی.

وقتی مساله دفاع از اسلام و دفاع و کمک به مردم ستم دیده و
مسلمان پیش می آید، شهید شدن خیلی آسان است. مردن با عزت خیلی بهتر از زندگی با
ذلت زیردست آمریکا، اسرائیل و بیگانگان است.